ഉഷ്ണതരംഗം ഇപ്പോഴേ മൂർധന്യത്തിലായ സാഹചര്യത്തിൽ
എങ്ങനെയാണ് വരുംകാല വരൾച്ചകളേയും പ്രളയങ്ങളേയും നാം നേരിടുക എന്ന ചോദ്യം അവശേഷിക്കുകയാണ്. ഈ വെല്ലുവിളി നേരിടാൻ പരിസ്ഥിതി ദിനത്തിൽ കുറെ മരം നട്ട് അതിലൊതുങ്ങുന്ന പാരിസ്ഥിതിക അവബോധം മാത്രം പോര. കൃത്യമായ ജലസാക്ഷരതയും പാരിസ്ഥിതിക സാക്ഷരതയും വേണം. അതിനായി ആദ്യം വലിച്ചെറിയേണ്ടത് വികസനത്തെ കുറിച്ചുള്ള അന്ധമായ ധാരണകളാണ്. അത്തരത്തിലുള്ള ആർജവം നേടിയെടുക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ ചൂടിലും വെള്ളത്തിലും ഒടുങ്ങാനായിരിക്കും മലയാളിയുടെ വിധി.
മഹാപ്രളയത്തിനുശേഷം ഇതാ ഉഷ്ണതരംഗം. കേരളം ചുട്ടുപൊള്ളുകയാണ്. ഇനി മൂന്നുമാസം എങ്ങനെ കടന്നുപോകുമെന്ന ആശങ്കയിലാണ് എല്ലാവരും. പാരിസ്ഥിതിക അവബോധമോ ജലസാക്ഷരതയോ ഇല്ലാതെ, വികസനം എന്ന ഒറ്റമന്ത്രത്തിൽ അന്ധമായി വിശ്വസിക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ നയിക്കുന്ന ഒരു ജനത സ്വാഭാവികമായും നേരിടുന്ന ദുരന്തമാണ് കേരളം നേരിടുന്നത്.
എന്തു ദുരന്തമുണ്ടായാലും പരിസ്ഥിതി നശീകരണത്തെ കുറിച്ച് നാം ചർച്ച ചെയ്യാറുണ്ടെന്നത് ശരി. എന്നാൽ എത്ര ദിവസം? ഒഴുകുന്ന വെള്ളത്തെ പിടിച്ചുനിർത്താൻ നീർത്തട - നെൽപ്പാടങ്ങൾക്കുള്ള പ്രാധാന്യം ഒരിക്കൽകൂടി തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടും പ്രളയശേഷവും പാടം നികത്തിയുള്ള വികസനപ്രവർത്തനങ്ങൾ നിയന്ത്രിക്കാൻ നാം തയ്യാറല്ല എന്നതു തന്നെ ഇതിനുള്ള ഉദാഹരണം. കേരളത്തിന്റെ പാരിസ്ഥിതിക സന്തുലനത്തിൽ പശ്ചിമഘട്ടത്തിനുള്ള പ്രാധാന്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടും അതിന്റെ സംരക്ഷണത്തിനാവശ്യമായ നടപടികളല്ല, നാശത്തിനാവശ്യമായ നടപടികളാണ് നാം സ്വീകരിക്കുന്നത്. കേരളത്തിന്റെ പരിസ്ഥിതിയെ ഒന്നടങ്കം വെല്ലുവിളിക്കുന്ന പാറമടകൾക്ക് മൂക്കുകയറിടാനും നാം തയ്യാറല്ല. അക്ഷരം എഴുതാനും വായിക്കാനും അറിയുമെന്നല്ലാതെ പാരിസ്ഥിതിക സാക്ഷരത അടുത്തുകൂടെ പോകാത്ത ഒരു ജനതയല്ലാതെ മറ്റെന്താണ് നാം?
വെള്ളത്തിന്റെ കാര്യമെടുക്കാം. ഈ മൂന്നു മാസങ്ങളിൽ മലയാളി എങ്ങനെയാണ് വെള്ളം കുടിക്കുക എന്നറിയില്ല. ജലസാക്ഷരത ഒട്ടുമില്ലാത്ത ഒരു ജനത വെള്ളം കുടിക്കാതെ മരിച്ചില്ലെങ്കിലാണ് അത്ഭുതം. നമ്മെപോലെ സാക്ഷരത ഒട്ടുമില്ലെങ്കിലും തൊട്ടയൽപക്ക സംസ്ഥാനം തമിഴ്‌നാടിനെ മാത്രം പരിശോധിച്ചാൽ നാമിന്ന് എവിടെയാണ് എത്തിയിരിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാകും. കേരളത്തെ അപേക്ഷിച്ച് മഴയിൽ വളരെ കുറവുള്ള തമിഴ് നാട് നമ്മുടെ വെളളമുപയോഗിച്ചാണ് കുടിവെളള പ്രശ്‌നം മാത്രമല്ല, കൃഷിയും വൈദ്യുതോൽപാദനവും നടത്തുന്നതെന്നു മനസ്സിലാക്കാം.
പറമ്പിക്കുളം - ആളിയാർ കരാറും മുല്ലപ്പെരിയാറും പരിശോധിച്ചാൽ മാത്രം ഇതുബോധ്യപ്പെടും. ഇപ്പോൾ കേന്ദ്രത്തിന്റെ പരിഗണനയിലുള്ള പമ്പ - അച്ചൻ കോവിൽ - വെപ്പാർ സംയോജനത്തിന്റെ കാര്യവും വ്യത്യസ്തമല്ല. ഇവയിലെല്ലാം ജലസാക്ഷരതയില്ലാത്ത കേരളം വഞ്ചിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു. പുതിയ ജലവിഭവശേഷി മന്ത്രിയും ഈ വിഷയങ്ങളിൽ അത്യാവശ്യം അറിവുള്ള കെ. കൃഷ്ണൻ കുട്ടി എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ മുൻകൈ എടുത്തില്ലെങ്കിൽ കേരളം മരുഭൂമിയാകുന്ന കാലം വിദൂരമാകില്ല.
കേരളവും തമിഴ് നാടുമായി നിരവധി നദീജല കരാറുകൾ നിലവിലുണ്ട്. മഴ കൂടുതൽ ലഭിക്കുന്ന പ്രദേശമാണ് കേരളമെന്നതിനാൽ ഈ കരാറുകളിലെല്ലാം കേരളം തമിഴ്‌നാടിന് വെള്ളം കൊടുക്കേണ്ടതുണ്ട്. ആദ്യകാലത്തൊന്നും അത് വലിയ പ്രശ്‌നമായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ മഴയുടെ അളവു കുറഞ്ഞുവന്നതോടെ ജലക്ഷാമം രൂക്ഷമായതാണ് കാര്യങ്ങൾ വഷളാക്കിയത്. അതിനുപുറമെയാണ് വർഷങ്ങളായി പുഴകളെ ഗതിമാറ്റിയൊഴുക്കുന്നതു കൊണ്ടുണ്ടാകുന്ന പ്രശ്‌നങ്ങൾ.
മധ്യകേരളത്തിലെ പ്രധാന പുഴകളായ ഭാരതപ്പുഴ, പെരിയാർ, ചാലക്കുടിപ്പുഴ എന്നിവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് പറമ്പിക്കുളം - ആളിയാർ കരാറിനു രൂപം കൊടുത്തത്. 1958 ലെ ഇഎംഎസ് സർക്കാരിന്റെ കാലത്താണ് കരാർ നിലവിൽ വന്നത്. അന്നുതന്നെ അതിനെതിരെ പ്രതിഷേധമുണ്ടായെങ്കിലും കേന്ദ്രത്തിന്റെയടക്കം സമ്മർദ്ദമാണ് കരാറിനു കാരണമായത്. കരാർ കൃത്യമായി പഠിക്കാതെയാണ് കേരളം ഒപ്പിട്ടത്. നദികളുടെ കീഴ്പ്രദേശങ്ങളിൽ ജീവിക്കുന്നവരുടെ അവകാശങ്ങളൊന്നും പരിഗണിച്ചതുമില്ല. ഫലത്തിൽ പടിഞ്ഞാട്ടൊഴുകുന്ന പുഴകളെ കിഴക്കോട്ട് തിരിച്ചുവിടുകയാണുണ്ടായത്. ചിറ്റൂർ പുഴയെ ആശ്രയിക്കുന്ന കർഷകരെയാണ് ഈ കരാർ ഏറ്റവും രൂക്ഷമായി ബാധിച്ചത്. വർഷം തോറും അവർക്കു ലഭിച്ചിരുന്ന വെള്ളം കുറഞ്ഞുവന്നു. കൂടാതെ തമിഴ് നാട് തുടർച്ചയായി കരാർ ലംഘനവും തുടങ്ങി.
1990കളോടെ കർഷകർ സമരങ്ങളാരംഭിച്ചു. തുടർന്ന് ജലസേചനമന്ത്രിയായിരുന്ന ടി.എം ജേക്കബ്ബിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള കമ്മീഷൻ കരാർ കേരളതാൽപ്പര്യങ്ങൾക്കു വിരുദ്ധമാണെന്നു പരസ്യമായി പറഞ്ഞു. എന്നാൽ കാര്യമൊന്നുമുണ്ടായില്ല. ചാലക്കുടി പുഴയിലും കരാർലംഘനം തുടർച്ചയായി നടക്കുന്നു. എല്ലാ വർഷവും സെപ്തംബർ ഒന്നിനും ഫെബ്രുവരി ഒന്നിനും കേരള ഷോളയാർ പൂർണ്ണമായും നിറക്കണമെന്ന വ്യവസ്ഥയാണ് പലപ്പോഴും ലംഘിക്കപ്പെടുന്നത്. അതു തൃശൂർ-എറണാകുളം ജില്ലകളിലെ കൃഷിയേയും കുടിവെള്ള ലഭ്യതയേയും പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്നു.
വാസ്തവത്തിൽ വെള്ളം നൽകുന്ന സംസ്ഥാനമെന്ന രീതിയിൽ ഇത്തരം വിഷയങ്ങളിലെ നിയന്ത്രണം കേരളത്തിന്റെ കൈവശമാണ് വേണ്ടത്. അത്തരത്തിൽ പുതിയ സാഹചര്യത്തിനനുസരിച്ച് കരാർ പുതുക്കണമെന്നും എല്ലാ ഡാമുകളുടേയും താഴെ പാരിസ്ഥിതിക നീരൊഴുക്ക് ഉറപ്പുവരുത്തണമെന്നും ആവശ്യപ്പെട്ട് ചാലക്കുടി പുഴ സംരക്ഷണ സമിതി നിരന്തര പ്രചാരണങ്ങളും സമരങ്ങളും നടത്തുന്നു. 30 വർഷത്തിലൊരിക്കൽ കരാർ പുനരവലോകനം ചെയ്യാമെന്ന വ്യവസ്ഥ പോലും നടപ്പാകുന്നില്ല. ഇക്കാര്യത്തിൽ കേരളം വളരെ ദുർബലമാണ്. ഈ അവസ്ഥ മാറാൻ ശക്തമായ ജനകീയസമരങ്ങൾ ആവശ്യമാണ്. അതിന് ആദ്യം വേണ്ടത് ജലസാക്ഷരതയാണ്.
പറമ്പിക്കുളം - ആളിയാർ കരാറിനേക്കാൾ ഗുരുതരമായ പ്രശ്‌നമാണ് കേന്ദ്രഗവൺമെന്റിന്റെ പരിഗണനയിലുള്ള നദീബന്ധിത പദ്ധതിയുടെ ഭാഗമായി പമ്പ - അച്ചൻകോവിൽ - വെപ്പാർ ലിങ്ക് കനാൽ പദ്ധതി. പമ്പയേയും അച്ചൻ കോവിലാറിനേയും ബന്ധിപ്പിച്ച് വെപ്പാർ നദീതടത്തിലേക്ക് ഗതിമാറ്റി വിടുന്നതാണ് പദ്ധതി. പമ്പയിലും അച്ചൻകോവിലാറിലും മിച്ചജലമുണ്ടെന്ന തെറ്റായ കണക്കാണ് ഇതിനുപുറകിലെന്നതാണ് വാസ്തവം. പമ്പാനദി പൂർണ്ണമായി വരളാറില്ലെങ്കിലും വെള്ളമില്ലാത്തതിനാൽ 2003 ൽ ഉത്രട്ടാതി വള്ളംകളി ഉപേക്ഷിച്ചിരുന്നു.
ഇത്തരമൊരു പദ്ധതി പത്തനംതിട്ട, ആലപ്പുഴ ജില്ലകളേയും കുട്ടനാടിനേയും പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുമെന്നുറപ്പാണ്. നദികളുടെ സ്വാഭാവിക ഒഴുക്ക് മാറ്റുന്നത് സൃഷ്ടിക്കുന്ന പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ മുൻകൂട്ടികാണാൻ പോലുമാകാത്തതാണ്. മാത്രമല്ല ഈ പദ്ധതിക്കായി 10 കിലോമീറ്റർ നിബിഡവനം നശിപ്പിക്കേണ്ടിയും വരും. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ ഇത്തരമൊരു പദ്ധതി പ്രായോഗികമാക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ മുൻകൂട്ടിതന്നെ പ്രതിരോധിക്കാൻ കേരളത്തിനു കഴിയണം. ഏറെ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ട മുല്ലപ്പെരിയാർ പ്രശ്‌നം ഇപ്പോഴും അതേരീതിയിൽ തുടരുകയാണെന്നു മാത്രമല്ല, ജലനിരപ്പ് 152 അടിയിലെത്തിക്കാനാണ് തമിഴ് നാടിന്റെ നീക്കം. അതിനെ പ്രതിരോധിക്കാൻ പാടുപെടുകയാണ് നാം.
ഉഷ്ണതരംഗം ഇപ്പോഴേ മൂർധന്യത്തിലായ സാഹചര്യത്തിൽ എങ്ങനെയാണ് വരുംകാല വരൾച്ചകളേയും പ്രളയങ്ങളേയും നാം നേരിടുക എന്ന ചോദ്യം അവശേഷിക്കുകയാണ്. ഈ വെല്ലുവിളി നേരിടാൻ പരിസ്ഥിതി ദിനത്തിൽ കുറെ മരം നട്ട് അതിലൊതുങ്ങുന്ന പാരിസ്ഥിതിക അവബോധം മാത്രം പോര. കൃത്യമായ ജലസാക്ഷരതയും പാരിസ്ഥിതിക സാക്ഷരതയും വേണം. അതിനായി ആദ്യം വലിച്ചെറിയേണ്ടത് വികസനത്തെ കുറിച്ചുള്ള അന്ധമായ ധാരണകളാണ്. അത്തരത്തിലുള്ള ആർജവം നേടിയെടുക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ ചൂടിലും വെള്ളത്തിലും ഒടുങ്ങാനായിരിക്കും മലയാളിയുടെ വിധി.
