രാജസ്ഥാനിലും മധ്യപ്രദേശിലും നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ ബിജെപിക്കെതിരെ കോൺഗ്രസ്സുമായി ഐക്യപ്പെടാൻ ബിഎസ്പി തയ്യാറായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആശിക്കാത്ത ഒരു ജനാധിപത്യ വിശ്വാസി പോലും ഇന്ത്യയിലുണ്ടാകില്ല. ഇപ്പോഴത്തെ സാഹചര്യത്തിലും ഈ സംസ്ഥാനങ്ങൾ കോൺഗ്രസ്സ് ഭരിക്കാനാണ് സാധ്യത എങ്കിലും അത്തരമൊരു സഖ്യം വിജയത്തിന്റെ തിളക്കം കൂട്ടുമായിരുന്നു. മാത്രമല്ല തെരഞ്ഞെടുപ്പിനു മുമ്പുതന്നെ പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന സഖ്യത്തിനാണല്ലോ വിശ്വാസ്യതയും ആദർശവുമുള്ളത്. എന്നിരിക്കിലും ലോക്‌സഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ സെമിഫൈനൽ എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെട്ട ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പു ഫലങ്ങൾ പ്രതീക്ഷ നൽകുന്നു. ഇന്ത്യയെപോലുള്ള ഒരു മഹാരാജ്യത്ത് ജാധിപത്യം, മതേതരത്വം, സാമൂഹ്യനീതി, ഫെഡറലിസം തുടങ്ങിയ മൂല്യങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കാൻ ഒരു ശക്തിക്കുമാകില്ലെന്ന പ്രഖ്യാപനമാണ് ഈ ഫലങ്ങൾ. ഇതു തിരിച്ചറിഞ്ഞുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങളാണ് വരും ദിവസങ്ങളിൽ പ്രതിപക്ഷത്തുനിന്നും ജനാധിപത്യവിശ്വാസികൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്.
വൻഭൂരിപക്ഷം നേടി അധികാരത്തിലെത്തിയ 2014 ലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ പോലും ബിജെപിയുടെ വോട്ടുവിഹിതം 40 ശതമാനത്തേക്കാൾ താഴെയായിരുന്നല്ലോ. പ്രതിപക്ഷപാർട്ടികളുടെ ഭിന്നിപ്പായിരുന്നു വൻ വിജയത്തിനു കാരണമായത്. ഇനിയെങ്കിലും ആ തെറ്റു സംഭവിച്ചുകൂടാ. പ്രതിപക്ഷം ഈ പാഠം പഠിച്ചു എന്നതിന്റെ സൂചന തന്നെയാണ് കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഡൽഹിയിൽ നടന്ന പ്രതിപക്ഷ പാർട്ടികളുടെ യോഗം. പാർലമെന്റിനകത്തും പുറത്തും സർക്കാരിനെതിരേ യോജിച്ച നീക്കം നടത്താാണ് യോഗത്തിലെ ധാരണ. ആന്ധ്രാപ്രദേശ് മുഖ്യമന്ത്രി ചന്ദ്രബാബു നായിഡുവിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ നടന്ന യോഗത്തിൽ 21 പ്രതിപക്ഷ പാർട്ടികളുടെ പ്രതിനിധികൾ പങ്കെടുത്തു.
നേരത്തെ നടന്ന യോഗങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കാതിരുന്ന ഡൽഹി മുഖ്യമന്ത്രിയും ആം ആദ്മി പാർട്ടി നേതാവുമായ അരവിന്ദ് കെജ്രിവാൾ യോഗത്തിനെത്തിയത് ശ്രദ്ധേയമായി. ബംഗാൾ മുഖ്യമന്ത്രി മമതാ ബാനർജി, യു.പി.എ അധ്യക്ഷ സോണിയാ ഗാന്ധി, കോൺഗ്രസ് അധ്യക്ഷൻ രാഹുൽ ഗാന്ധി, മുൻ പ്രധാനമന്ത്രി മൻമോഹൻസിങ്, എ.കെ ആന്റണി, ഗുലാംനബി ആസാദ്, ശരദ്പവാർ, സീതാറാം യെച്ചൂരി, പി.കെ കുഞ്ഞാലിക്കുട്ടി, ജോസ് കെ. മാണി, എൻ.കെ. പ്രേമചന്ദ്രൻ, തേജസ്വി യാദവ്, ഡി. രാജ, ഫാറൂക്ക് അബ്ദുല്ല, ദേവഗൗഡ, സുധാകർ റാവു, ടി.ആർ. ബാലു തുടങ്ങിയവരും പങ്കെടുത്തു. ബിഎസ്പി, എസ് പി പാർട്ടികളുടെ അസാന്നിധ്യം ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പു ഫലങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ അവരതിനു തയ്യാറാകുമെന്നു കരുതാം. ഒപ്പം യുപിയിൽ അവരൊന്നിച്ചു മത്സരിക്കാനും തയ്യാറാകുമെന്നും.
അഞ്ചു വർഷത്തെ ഭരണം ബി.ജെ.പിയുടെ ജനപ്രീതിയിൽ വളരെയധികം കുറവുണ്ടാക്കിയെന്നു വ്യക്തമാണ്. നോട്ടുനിരോധനം, ജിഎസ്ടി, അംബാനി - അദാനിമാർക്കായുള്ള സാമ്പത്തിക നയങ്ങൾ, കോർപ്പറേറ്റ് കടങ്ങൾ എഴുതിത്തള്ളൽ, പാചകഗ്യാസ് - ഇന്ധനവില വർദ്ധനവ്, അവസാനം റിസർവ്വ് ബാങ്കുമായുള്ള ഭിന്നതകൾ.. ഇവയെല്ലാം രാജ്യത്തെ സാധാരണക്കാരുടെ സാമ്പത്തികാവസ്ഥയെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കാതിരിക്കുന്നതെങ്ങിനെ? അതിന്റെ പ്രകടമായ ഉദാഹരണമാണ് വർധിച്ചുവരുന്ന കർഷക പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ. റഫാൽ കഥകളോടെ അഴിമതി വിരുദ്ധ മുഖവും നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഈ സാഹചര്യത്തെ മറികടക്കാനാണ് വീണ്ടും അയോധ്യ കുത്തിപ്പൊക്കാനുള്ള നീക്കമെന്ന് പകൽ പോലെ വ്യക്തമാണ്. ഇനിയുള്ള ദിവസങ്ങൡ അതു രൂക്ഷമാകും.
എന്നാലതിനു കർഷകരിലൂടെ മറുപടി പറയാനാണ് പ്രതിപക്ഷ നീക്കം. അതേസമയം കർണാടകയെപ്പോലെ മധ്യപ്രദേശിലും മൃദുഹിന്ദുത്വ കാർഡിറക്കി കളിക്കാൻ കോൺഗ്രസ്സ് ശ്രമിച്ചതായി ആരോപണമുണ്ട്. എങ്കിലത് രാജ്യത്തിനു ഗുണകരമാകില്ല. മറുവശത്ത് റഫാലിനു പകരമായി ക്രിസ്റ്റിയൻ മിഷേലിനെയും റോബർട്ട് വദ്രയേയും ഉയർത്തി കൊണ്ടുവരാൻ ബിജെപി ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്.
കോൺഗ്രസ്സ് എളുപ്പം വിജയിക്കുമെന്നു പറഞ്ഞിരുന്ന രാജസ്ഥാനിലെ വിജയം അത്രമാത്രം തിളക്കമുള്ളതല്ല. ബി. ജെ. പി കടുത്ത മത്സരംതന്നെ കാഴ്ചവെച്ചു എന്നത് ചെറുതായി കാണാനും പറ്റില്ല. മധ്യപ്രദേശിൽ പക്ഷെ കോൺഗ്രസ് പ്രതീക്ഷിച്ചതിനേക്കാൾ മികവുകാട്ടി. കുതിരക്കച്ചവടമൊന്നും നടക്കില്ലെങ്കിൽ അവിടേയും കോൺഗ്രസ് ഭരിക്കും. ഈ രണ്ടു സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ നേട്ടങ്ങൾ യുപി, ബീഹാർ പോലുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങളിലും ആവർത്തിച്ചാൽ 2019 രചിക്കുന്നത് പുതിയ ചരിത്രമായിരിക്കും. തീർച്ചയായും അതിനുള്ള സാധ്യതയുണ്ട്. ഛത്തിസ്ഗഡിലാകട്ടെ പ്രതീക്ഷിക്കാത്തത്ര വൻ വിജയമാണ് കോൺഗ്രസ്സ് നേടിയത്. അതേസമയം അഖിലേന്ത്യാതലത്തിൽ പ്രതിപക്ഷ മഹാസഖ്യത്തിനു മുൻകൈ എടുക്കുന്ന ചന്ദ്രബാബു നായിഡു സ്വന്തം തട്ടകത്തിൽ വൻ പരാജയം ഏറ്റുവാങ്ങിയതും മിസോറാമിലെ പരാജയത്തോടെ വടക്കുകിഴക്കൻ മേഖലയിൽ നിന്നു കോൺഗ്രസ് തൂത്തുവാരപ്പെട്ടതും നിസ്സാരമായി തള്ളാവുന്നതല്ല. നായിഡുവിന്റെ മുൻകൈയെ ഈ പരാജയം പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുമെന്നുറപ്പ്.
തീർച്ചയായും ജനാധിപത്യ - മതേതരവാദികൾ സ്വപ്‌നം കാണുന്ന ഐക്യമുന്നണി നേരിടുന്ന പ്രധാന പ്രതിസന്ധി വിജയിച്ചാൽ ആരായിരിക്കും പ്രധാനമന്ത്രി എന്നതുതന്നെയാണ്. സാധാരണനിലയിൽ അത് രാഹുൽ ഗാന്ധിയാകണം. എന്നാൽ പ്രസ്തുതപദവി സ്വപ്‌നം കാണുന്ന അര ഡസൻ പേരെങ്കിലുമുണ്ട.് അതിനാൽ തന്നെ അക്കാര്യം പ്രഖ്യാപിക്കാതെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിനെ നേരിടുന്നതായിരിക്കും ഉചിതം.
അതേസമയം പഴയ രാഹുലല്ല താനെന്നും വേണമെങ്കിൽ പ്രധാനമന്ത്രിയാകാൻ കഴിവുണ്ടെന്നും രാഹുൽ തെളിയിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടുമുണ്ട്. നെഞ്ചളവല്ലല്ലോ അതിനുള്ള യോഗ്യത. മറ്റൊരു പ്രധാന തർക്കം സീറ്റു വിഭജനം തന്നെയായിരിക്കും. തീർച്ചയായും അഖിലേന്ത്യാപാർട്ടി എന്ന നിലയിൽ കോൺഗ്രസ് കൂടുതൽ സീറ്റു ചോദിക്കും.
എന്നാൽ പല സംസ്ഥാനങ്ങളിലും വലിയ ശക്തികളായ പാർട്ടികൾ സ്വാഭാവികമായും അതംഗീകരിക്കില്ല. ആ കടമ്പ കടക്കലാണ് ഏറ്റവും പ്രധാനം. അതിനായി ഇരു കൂട്ടരും വിട്ടുവീഴ്ചക്കു തയ്യാറാകണം. മാത്രമല്ല, തുടക്കത്തിൽ സൂചിപ്പിച്ച പോലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിനു മുമ്പാകണം സഖ്യം. കഴിഞ്ഞിട്ടാകരുത്.
2025 വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട വർഷമാണ്. 1925 ൽ രൂപീകരിക്കുമ്പോൾ 100 വർഷത്തിനുള്ളിൽ ഇന്ത്യയെ ഹിന്ദുരാഷ്ട്രമാക്കുമെന്നാണ് ആർ എസ് എസ് പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുള്ളത്. ആ വർഗീയ ലക്ഷ്യം തകർക്കേണ്ടത് ജനാധിപത്യ - മതേതരവിശ്വാസികളുടെ രാഷ്ട്രീയ ഉത്തരവാദിത്തമാണ്. പ്രത്യേകിച്ച് അതുയർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ. ഇവിടെ അവർ പരാജയപ്പെട്ടാൽ ഒരു പക്ഷെ വിജയിക്കാനായി മറ്റൊരു യുദ്ധം ഉണ്ടായെന്നു വരില്ല എന്നോർത്താൽ നന്ന്.
